قرمز و زرد ندارد؛ همچنان در جنگ با کرونا هستیم

به گزارش خبرگزاری برنا استان البرز، اعضای دانشگاه علوم پزشکی و البته کادر درمانی حاضر در بیمارستان های سطح استان از ساعات ابتدایی ورود کرونا به البرز و با شناسایی اولین بیمار کرونایی تا این لحظه به صورت آماده باش بوده اند و مدت هاست که خانواده هایشان را یک دل سیر تماشا نکرده اند و این خبر خوش از جانب رئیس دانشکده علوم پزشکی به این معنا نیست که همه چیز به حالت طبیعی برگشته و می توانیم ماسک هایمان را برداریم.

از حق نگذریم اغلب مردم در این مدت سنگ تمام گذاشتند و در خیابان ها و اماکن عمومی با ماسک تردد می کردند وفاصله اجتماعی را لحاظ کرده اند و قطعا همین اتحاد و همدلی مردم بود که بار دیگر البرز را از وضعیت قرمز خارج کرد وسبب شده پرستاران کمی نفس راحت بکشند و نگران از روزهای پیش رو نباشند.

بدون شک باید از موج اول ودوم کرونا درس خوبی گرفته باشیم و بدانیم که وقتی دشمن همچنان وجود دارد و در جنگ هستیم وضعیت قرمز و زرد دیگر تفاوت چندانی باهم ندارند و همین رنگ های زیبا می توانند در کنار هم به رنگ سیاه و عزا تغییر کنند.

هنوز استرس و ترس از دست دادن عزیزانمان از بین نرفته، هنوز به زندگی عادی برنگشته ایم، هنوز عده بسیاری از مردم بخاطر این ویروس کوچک خانه نشین هستند و در حالی که شغل شان را از دست داده اند روز به روز کوچک تر شدن سفره هایشان را به نظاره نشسته اند و از نگاه سنگین فرزندان شان شرمنده هستند.

هنوز چیزی تمام نشده لطفا گول این رنگ ها را نخوریم اگر لحظه ای غافل شویم و فکر کنیم که دیگر همه چیز عادی شده مجددا به حالت قرمز و خطرناک برمی گردیم.

باید به این فکر کنیم که تنها در کنار هم می توانیم این بیماری را شکست دهیم و با تاسی از ضرب المثل قدیمی "یک دست صدا ندارد" این روزها بیشتر در کنار هم باشیم برای شکست این ویروس منحوس.

این یادداشت بماند به یادگار که تا روز پنجشنبه 30 مرداد 880 البرزی جان خود را بخاطر کرونا از دست داده اند. 880 زندگی ، 880 داستان، 880 عزیزِ یک خانواده، 880 پدر، مادر، همسر و فرزند.

اگر بعد از همان موج اول کرونا که از وضعیت قرمز خارج شدیم کمی اوضاع را جدی می گرفتیم و سریع به پارک ها و مراکز خرید و مهمانی ها هجوم نمی بردیم امروز آماری به مراتب کمتر از 880 جان باخته را شاهد می بودیم و اندوه و افسوس کمتری را شاهد می بودیم.

آیا کسانی که ماسک نمی زنند یا تاکسی هایی که با زور 4 مسافر را در محیط تنگ خود جای می دهند در این عدد چشمگیر سهیم نیستند؟

 سازمان تاکسیرانی، شورای شهر یا هرنهادی که می تواند با در نظر گرفتن تسهیلات برای رانندگان تاکسی آن ها را به سوار کردن 3 مسافر تشویق کنند، همان کاری که مدت هاست تهران انجام می دهد و البرز در اجرایش ناتوان بوده و این سوال پیش می آید که مدیران با تعلل و کوتاهی خود چقدر در از دست رفتن جان مردم دخیل هستند؟

از اینکه به حریم مدیران ورود کردم پشیمان شدم چرا که اگر به امید این فرهیختگان باشیم باید همچنان در حسرت دورکاری ادارات بمانیم و غبطه بخوریم که چرا تاکسی ها با 4 مسافر عبور می کنند یا این که در این وضعیت خطرناک شاهد برگزاری این همه همایش باشیم و جگرکی های کنار خیابان همچنان برای خود جولان بدهند.

پس برای اینکه حرص و جوش و امید واهی زودتر از کرونا ما را از پای در نیاورد باید خودمان قلبمان برای هم بتپد و با همین ماسک زدن و رعایت دستورات بهداشتی از این پیچ خطرناک عبور کنیم.

سعید فغانی